ذکر و دعاهای بعد از نماز صبح
? حضرت امام رضا (علیه السلام) فرمودند کسى که پس از نماز صبح این دعا را بخواند، حاجتى را درخواست نمى کند مگر آنکه برایش میسّر گردد و خداوند او را کفایت فرماید:
? بِسْمِ اللَّهِ وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، «وَاُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ × فَوَقیهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا»، «لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ × فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ». «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ × فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ»، ما شآءَ اللَّهُ، لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، ما شآءَ اللَّهُ لا ما شآءَ النَّاسُ، ما شآءَ اللَّهُ وَإِنْ کَرِهَ النَّاسُ. حَسبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ، حَسْبِیَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، حَسْبِیَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ، حَسْبِیَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ، حَسْبی مَنْ هُوَ حَسْبی، [حَسْبی] مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبی، حَسْبی مَنْ کانَ مُذْ کُنْتُ لَمْ یَزَلْ حَسْبی، حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ.
? بنام خدا، و درود و رحمت خداوند بر محمّد و آل او باد، «و کار خویش را به خدا واگذار مى کنم، که خداوند نسبت به بندگان بینا است × پس خدا او را از بدى هاى آنچه درباره اش نیرنگ زدند نگهداشت»، «خدایى جز تو نیست، تو پاک و منزّهى، همانا من از ستمکاران مى باشم × پس نداى او را پاسخ گفتیم و او را از غمّ و غصّه رهانیدیم و همان گونه مؤمنان را نجات مى بخشیم»، «خدا ما را بس است و او خوب دفاع کننده و پشتیبانى است، پس به نعمت خداوند و فضل و احسان او که هیچ بدى به او نرسد دگرگون گشتند»، آنچه خدا بخواهد (همان شود)، هیچ جنبش و نیرویى جز به سبب خداوند نیست، آنچه خدا خواهد (همان شود) نه آنچه مردم بخواهند، آنچه خدا بخواهد (همان شود) گرچه مردم را خوش آیند نباشد. پرورش دهنده مرا از پرورش یافتگان کفایت مى کند، آفریننده مرا از آفریده شدگان کفایت مى کند، روزى دهنده مرا از روزى خواران کفایت مى کند، خداوندى که پروردگار دعا ... براى درخواست روزى جهانیان است مرا بس است، او که کفایت کننده است مرا، برایم کافى است، آنکه پیوسته مرا کفایت مى کند برایم کافى است، آنکه از ابتدایى که بوده ام مرا کفایت کرده برایم کافى است، خدا مرا بس است، جز او خدایى و معبودى نیست، بر اوتوکّل نمودم، و او پروردگار عرش بزرگ است.